De fascinerende geschiedenis en het gebruik van Whalebone

Walvisbeen, ook wel balein genoemd, is een flexibel, kraakbeenachtig materiaal dat wordt aangetroffen in de mond van sommige waterdieren, zoals walvissen, dolfijnen en bruinvissen. Het wordt gebruikt voor filtervoeding, waardoor deze dieren kleine vissen en plankton uit het water kunnen halen. Walvisbeenderen bestaan uit lange, dunne platen kraakbeen die aan het gehemelte en de tandvleesrand zijn bevestigd. Deze platen hebben kleine haarachtige uitsteeksels op hun oppervlak, denticles genaamd, die helpen voedseldeeltjes op te vangen terwijl het dier door het water beweegt. De baleinplaten zijn ook flexibel, waardoor het dier zijn bek wijd genoeg kan openen om grote hoeveelheden water en voedsel door te slikken. Walvisbeen is door de geschiedenis heen voor allerlei doeleinden gebruikt, waaronder het maken van korsetten, parapluribben en zelfs pianotoetsen. Het wordt soms ook gebruikt bij ambachtelijke projecten, zoals het maken van sieraden of decoratieve voorwerpen. Als gevolg van de afname van de walvisjacht en de inspanningen voor natuurbehoud die gericht zijn op de bescherming van deze dieren, is het gebruik van walvisbeenderen de afgelopen jaren echter minder gebruikelijk geworden.