Η μυθική σημασία της Περσεφόνης στην αρχαία ελληνική θρησκεία και τη μυθολογία

Η Περσεφόνη (ή Περσεφάσσα, Περσίπολη) ήταν η θεά της ανοιξιάτικης ανάπτυξης στην αρχαία ελληνική θρησκεία και μυθολογία. Ήταν κόρη του Δία και της Δήμητρας, της θεάς της γεωργίας και της γονιμότητας, και σύζυγος του Άδη, του θεού του κάτω κόσμου. Η ιστορία της αποτελεί σημαντικό μέρος των Ελευσίνιων Μυστηρίων, μιας θρησκευτικής γιορτής που πραγματοποιήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Το όνομα της Περσεφόνης προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις "per" που σημαίνει "γύρω" και "sephones" που σημαίνει "φέρνοντας χαρά". Συχνά απεικονιζόταν ως μια όμορφη κοπέλα, φορώντας ένα στεφάνι από λουλούδια και κρατούσε ένα σκήπτρο από λουλούδια. Ο συμβολισμός της συνδέθηκε με τον κύκλο της ζωής και του θανάτου και την αιώνια επιστροφή της άνοιξης μετά το χειμώνα. Ο μύθος της Περσεφόνης αφηγείται την ιστορία του πώς την απήγαγε ο Άδης, ο οποίος την ερωτεύτηκε ενώ μάζευε λουλούδια σε ένα χωράφι. . Την πήγε στον κάτω κόσμο και την έκανε βασίλισσά του, με αποτέλεσμα η μητέρα της Δήμητρα να θρηνήσει και να την αναζητήσει. Τελικά, έγινε μια συμφωνία μεταξύ του Δία και του Άδη που επέτρεψε στην Περσεφόνη να επιστρέψει στον κόσμο από πάνω, αλλά μόνο κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες, όταν η γη είναι εύφορη και πράσινη. Κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, θα έπρεπε να επιστρέψει στον κάτω κόσμο, με αποτέλεσμα η γη να γίνει άγονη και κρύα. Αυτός ο μύθος εξηγεί την αλλαγή των εποχών και τον κύκλο ζωής και θανάτου που συμβαίνει κάθε χρόνο. Η ιστορία της Περσεφόνης έχει επαναληφθεί και ερμηνευτεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους κατά τη διάρκεια της ιστορίας και συνεχίζει να αποτελεί σημαντικό μέρος της δυτικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Συχνά θεωρείται σύμβολο της θηλυκότητας, της γονιμότητας και της κυκλικής φύσης της ζωής και ο μύθος της έχει εμπνεύσει αμέτρητα έργα τέχνης, λογοτεχνίας και μουσικής.