Mityczne znaczenie Persefony w religii i mitologii starożytnej Grecji

Persefona (lub Persefassa, Persipolis) była boginią wiosennego wzrostu w starożytnej greckiej religii i mitologii. Była córką Zeusa i Demeter, bogini rolnictwa i płodności, oraz żoną Hadesa, boga podziemi. Jej historia jest ważną częścią Misteriów Eleuzyjskich, święta religijnego odbywającego się w starożytnej Grecji. Imię Persefony pochodzi od greckich słów „per” oznaczających „wokół” i „sephones” oznaczających „niosący radość”. Często była przedstawiana jako piękna dziewczyna w kwiatowej koronie i trzymająca berło z kwiatów. Jej symbolikę łączono z cyklem życia i śmierci oraz wiecznym powrotem wiosny po zimie. Mit Persefony opowiada o tym, jak została porwana przez Hadesa, który zakochał się w niej, gdy zbierała kwiaty na polu . Zabrał ją do podziemi i uczynił swoją królową, powodując żałobę jej matki Demeter i jej poszukiwania. Ostatecznie doszło do porozumienia między Zeusem i Hadesem, które pozwoliło Persefonie powrócić do świata powyżej, ale tylko w miesiącach wiosennych i letnich, kiedy ziemia jest żyzna i zielona. W miesiącach jesienno-zimowych musiała wracać do podziemi, przez co ziemia stawała się jałowa i zimna. Mit ten wyjaśnia zmianę pór roku oraz cykl życia i śmierci, który ma miejsce każdego roku.… Historia Persefony była na przestrzeni dziejów opowiadana i reinterpretowana na wiele różnych sposobów i nadal stanowi ważną część zachodniego dziedzictwa kulturowego. Często postrzegana jest jako symbol kobiecości, płodności i cykliczności życia, a jej mit zainspirował niezliczone dzieła sztuki, literatury i muzyki.