Το πρόβλημα με τη χρήση του «χαζού» για την περιγραφή των γνωστικών και διανοητικών αναπηριών

Η βλακεία είναι ένας όρος που έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για να περιγράψει μια σειρά από γνωστικές και διανοητικές αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένης της νοητικής καθυστέρησης, του αυτισμού και άλλων αναπτυξιακών διαταραχών. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτός ο όρος δεν θεωρείται πλέον κατάλληλος ή σεβαστός τρόπος αναφοράς σε άτομα με αυτές τις συνθήκες.

Η χρήση της λέξης "χαζό" για να περιγράψει κάποιον με γνωστική ή διανοητική αναπηρία είναι προβληματική για διάφορους λόγους:

1. Διαιωνίζει τα αρνητικά στερεότυπα: Η λέξη «χαζός» έχει συνδεθεί εδώ και πολύ καιρό με αρνητικά στερεότυπα για τα άτομα με διανοητική αναπηρία, παρουσιάζοντάς τα ως λιγότερο ικανά και λιγότερο έξυπνα από άλλα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διακρίσεις, στίγμα και χαμηλές προσδοκίες για άτομα με αυτές τις συνθήκες.
2. Είναι ικανό: Η χρήση της λέξης "χαζός" για να περιγράψει κάποιον με γνωστική ή διανοητική αναπηρία είναι ικανοπρεπής, που σημαίνει ότι διαιωνίζει επιβλαβή στερεότυπα και στάσεις σχετικά με την αναπηρία. Υπονοεί ότι υπάρχει κάτι εγγενώς λάθος ή ελαττωματικό στα άτομα με αυτές τις συνθήκες, αντί να αναγνωρίζουν τις δυνάμεις και τις ικανότητές τους.
3. Είναι ξεπερασμένο: Ο όρος «χαζός» έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από πιο σεβασμούς και ακριβείς όρους, όπως «διανοητική αναπηρία» ή «αναπτυξιακή διαταραχή». Αυτοί οι όροι αναγνωρίζουν την περίπλοκη φύση της γνωστικής και διανοητικής λειτουργίας και τονίζουν τις ατομικές δυνάμεις και ανάγκες κάθε ατόμου.

Εν ολίγοις, δεν είναι σωστό να χρησιμοποιείται η λέξη "χαζός" για να περιγράψει κάποιον με γνωστική ή διανοητική αναπηρία. Αντίθετα, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε σεβαστή και ακριβή γλώσσα που αναγνωρίζει την διαφορετικότητα και την ατομικότητα όλων των ανθρώπων, ανεξάρτητα από τις ικανότητες ή τις αναπηρίες τους.