Masalah dengan Menggunakan "Dumb" untuk Menggambarkan Kecacatan Kognitif dan Intelek

Kebodohan ialah istilah yang telah digunakan pada masa lalu untuk menggambarkan pelbagai kecacatan kognitif dan intelektual, termasuk terencat akal, autisme dan gangguan perkembangan lain. Walau bagaimanapun, adalah penting untuk ambil perhatian bahawa istilah ini tidak lagi dianggap sebagai cara yang sesuai atau hormat untuk merujuk kepada individu yang mempunyai keadaan ini.

Penggunaan perkataan "bodoh" untuk menggambarkan seseorang yang mempunyai kecacatan kognitif atau intelektual adalah bermasalah kerana beberapa sebab:

1. Ia mengekalkan stereotaip negatif: Perkataan "bodoh" telah lama dikaitkan dengan stereotaip negatif tentang orang kurang upaya intelek, menggambarkan mereka sebagai kurang berkemampuan dan kurang pintar daripada orang lain. Ini boleh membawa kepada diskriminasi, stigma, dan jangkaan yang rendah bagi individu yang mempunyai keadaan ini.
2. Ia mampu: Penggunaan perkataan "bodoh" untuk menggambarkan seseorang yang mengalami kecacatan kognitif atau intelektual adalah mampu, bermakna ia mengekalkan stereotaip dan sikap yang berbahaya tentang ketidakupayaan. Ia membayangkan bahawa terdapat sesuatu yang salah atau cacat pada individu dengan keadaan ini, dan bukannya mengiktiraf kekuatan dan kebolehan mereka.
3. Ia sudah lapuk: Istilah "bodoh" telah banyak digantikan dengan istilah yang lebih hormat dan tepat, seperti "kecacatan intelektual" atau "gangguan perkembangan." Istilah ini mengiktiraf sifat kompleks fungsi kognitif dan intelek, dan ia menekankan kekuatan dan keperluan individu setiap orang.

Secara ringkasnya, adalah tidak sesuai untuk menggunakan perkataan "bodoh" untuk menggambarkan seseorang yang mempunyai kecacatan kognitif atau intelektual. Sebaliknya, kita harus menggunakan bahasa yang hormat dan tepat yang mengiktiraf kepelbagaian dan keperibadian semua orang, tanpa mengira kebolehan atau ketidakupayaan mereka.