การทำความเข้าใจความเงียบ: คู่มือการรับรู้และการหลุดพ้นจากอารมณ์ที่ถูกระงับ
ความเงียบเป็นคำที่ใช้อธิบายการกระทำโดยเจตนาระงับอารมณ์ ความคิด หรือความรู้สึกของตนเอง เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง การปฏิเสธ หรือผลเสียอื่นๆ นอกจากนี้ยังหมายถึงสภาวะของการถูกควบคุมหรือควบคุม ราวกับว่าเสียงหรือการแสดงออกของคนถูกอู้อี้หรือเงียบไป การพูดโดยพื้นฐานแล้ว ความเงียบเป็นกลไกการป้องกันที่ผู้คนใช้เพื่อปกป้องตนเองจากอันตรายหรือความรู้สึกไม่สบายที่อาจเกิดขึ้นโดยการระงับความต้องการของตนเอง ความปรารถนาและอารมณ์ ซึ่งสามารถทำได้โดยรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลและสถานการณ์
สัญญาณทั่วไปบางประการของความเงียบได้แก่:
1. หลีกเลี่ยงการสบตาหรือการสื่อสารโดยตรง2. พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลหรือลังเล3. การใช้ภาษาที่ไม่โต้ตอบหรือหลีกเลี่ยงคำพูดที่แสดงออกอย่างเหมาะสม
4 มองข้ามความสำเร็จหรือคุณวุฒิของตนเอง 5. การขอโทษมากเกินไปหรือสำหรับปัญหาเล็กน้อย6. การวิจารณ์ตนเองมากเกินไปหรือดูหมิ่นตนเอง7. หลีกเลี่ยงความขัดแย้งหรือการสนทนาที่ยากลำบาก
8. เป็นที่พอใจหรือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มากเกินไป9. ความยากลำบากในการแสดงอารมณ์เชิงลบหรือการกำหนดขอบเขต10 รู้สึกวิตกกังวลหรือไม่สบายใจเมื่อแสดงออกอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าความเงียบอาจเป็นได้ทั้งพฤติกรรมที่มีสติและหมดสติ และอาจแสดงออกได้หลายวิธีขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลและสถานการณ์ นอกจากนี้ ยังเป็นที่น่าสังเกตว่าการเงียบไม่เหมือนกับการเป็นคนเก็บตัวหรือขี้อาย แต่เป็นรูปแบบพฤติกรรมเฉพาะที่สามารถสังเกตได้ในผู้คนจากทุกสาขาอาชีพ



