Absolutive ในภาษาศาสตร์คืออะไร?

ในภาษาศาสตร์ Absolute หมายถึงฟังก์ชันทางไวยากรณ์ที่ทำเครื่องหมายองค์ประกอบหลักหรือสำคัญที่สุดในประโยค โดยทั่วไปจะใช้เพื่อระบุประธานของประโยคอกรรมกริยาหรือกรรมของประโยคสกรรมกริยา ในหลายๆ ภาษา คำสัมบูรณ์จะถูกทำเครื่องหมายด้วยกรณีไวยากรณ์เฉพาะ เช่น กรณีนามในภาษาละติน หรือกรณีอัตนัยในภาษาญี่ปุ่น

ตัวอย่างเช่น ในประโยค "The cat slept" "the cat" ถือเป็นสัมบูรณ์เพราะว่า องค์ประกอบหลักของประโยคและทำเครื่องหมายด้วยกรณีประโยค ในประโยค "แมวนอนบนเตียง" "แมว" ยังคงเป็นสัมบูรณ์ แต่ตอนนี้มันถูกทำเครื่องหมายด้วยกรณีอื่น (กรณีสำรอง) เพื่อระบุบทบาทของมันในฐานะวัตถุโดยตรงของคำกริยา "นอน"

ในบางภาษา เช่น ภาษาญี่ปุ่น คำสัมบูรณ์ไม่ได้ระบุด้วยกรณีเฉพาะเจาะจง แต่จะระบุด้วยอนุภาคไวยากรณ์หรือลำดับคำที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างเช่น ในภาษาญี่ปุ่น คำนามสัมบูรณ์จะถูกทำเครื่องหมายด้วยอนุภาค wa ซึ่งบ่งชี้ว่าคำนามที่อยู่ข้างหน้าเป็นประธานของประโยค ดังนั้น ในประโยค "The cat slept" "the cat" จะถูกทำเครื่องหมายด้วยอนุภาค wa เพื่อบ่งชี้ว่าเป็นสัมบูรณ์