Η ιστορία και η συζήτηση γύρω από τους σιτηροφαγικούς πολιτισμούς

Η κατανάλωση σιτηρών αναφέρεται στην πρακτική της κατανάλωσης δημητριακών, όπως το σιτάρι, το ρύζι, η βρώμη και το κριθάρι, ως κύρια πηγή διατροφής. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την κατανάλωση δημητριακών ολικής αλέσεως, τα οποία είναι δημητριακά που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία ή εξευγενισμό, καθώς και προϊόντα με βάση τα δημητριακά, όπως το ψωμί, τα ζυμαρικά και τα δημητριακά. τα δημητριακά είναι εύκολα διαθέσιμα και εύκολο να καλλιεργηθούν. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει κάποια συζήτηση σχετικά με τα οφέλη για την υγεία από την κατανάλωση δημητριακών, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι μπορεί να είναι πλούσια σε υδατάνθρακες και χαμηλή σε θρεπτικά συστατικά, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι τα δημητριακά ολικής αλέσεως μπορούν να παρέχουν σημαντική περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και θρεπτικά συστατικά.

Μερικά παραδείγματα στις καλλιέργειες που τρώνε σιτηρά περιλαμβάνουν:

1. Αρχαίοι Αιγύπτιοι, που βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό στο σιτάρι για το ψωμί και την μπύρα τους.
2. Αυτόχθονες πληθυσμοί της Βόρειας Αμερικής, οι οποίοι παραδοσιακά κατανάλωναν μια διατροφή πλούσια σε καλαμπόκι, φασόλια και σκουός.
3. Ιάπωνες, οι οποίοι από καιρό καταναλώνουν μια δίαιτα πλούσια σε ρύζι και noodles.
4. Ιταλοί, οι οποίοι είναι γνωστοί για τα πιάτα με βάση τα ζυμαρικά και το ψωμί τους.
5. Μεξικανοί, που καταναλώνουν μια ποικιλία δημητριακών, όπως καλαμπόκι, φασόλια και ρύζι.