การทำความเข้าใจ Advaita (ไม่ใช่ทวินิยม): ประเพณีทางจิตวิญญาณและปรัชญา
Advaita (Non-dualism) เป็นประเพณีทางจิตวิญญาณและปรัชญาที่มีต้นกำเนิดในอินเดียเมื่อกว่า 2,500 ปีที่แล้ว มีพื้นฐานอยู่บนแนวคิดที่ว่าความเป็นจริงขั้นสูงสุดคือการมีจิตสำนึกที่เป็นหนึ่งเดียวและไม่ใช่คู่ที่อยู่ภายใต้การดำรงอยู่ของทุกสรรพสิ่ง ความเป็นจริงนี้อยู่นอกเหนือข้อจำกัดของเวลา พื้นที่ และความเป็นเหตุเป็นผล และอยู่นอกเหนือแนวคิดแบบทวินิยมของวัตถุและวัตถุ ตนเองและผู้อื่น หรือแม้แต่จิตสำนึกและโลกทางกายภาพ แอดไวตามักเกี่ยวข้องกับคำสอนของสังการะ ผู้มีชื่อเสียง นักปรัชญาและผู้นำทางจิตวิญญาณชาวอินเดียที่อาศัยอยู่ในคริสตศตวรรษที่ 8 อย่างไรก็ตาม ประเพณีนี้มีอายุเก่าแก่กว่ามากและสามารถสืบย้อนกลับไปถึงคัมภีร์อุปนิษัท ซึ่งเป็นคัมภีร์อินเดียโบราณที่สำรวจธรรมชาติของความเป็นจริงและจิตสำนึก แนวคิดหลักของแอดไวตาคือตัวตนของปัจเจกบุคคล (จิวะ) และความเป็นจริงขั้นสูงสุด (พราหมณ์) ไม่ได้แยกจากกัน แต่ในความเป็นจริงแล้วเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ซึ่งหมายความว่าตัวตนของแต่ละบุคคลไม่ได้แยกออกจากความเป็นจริงขั้นสูงสุด แต่เป็นการสำแดงความเป็นจริงนั้น เป้าหมายของแอดไวตาคือการตระหนักถึงเอกภาพพื้นฐานของการดำรงอยู่ ซึ่งมักเรียกกันว่า "การตระหนักรู้ในตนเอง" หรือ "การตรัสรู้" แอดไวตาไม่ได้เป็นเพียงประเพณีทางปรัชญาหรือจิตวิญญาณเท่านั้น แต่ยังเป็นวิถีชีวิตด้วย โดยเน้นถึงความสำคัญของการอยู่ร่วมกับธรรมชาติ มีความเห็นอกเห็นใจและมีเมตตาต่อสรรพสัตว์ และปลูกฝังความรู้สึกลึกๆ ของความสงบภายในและความพึงพอใจ แนวคิดสำคัญบางประการใน Advaita ได้แก่:
* การไม่ทวินิยม: แนวคิดที่ว่าความเป็นจริงขั้นสูงสุดคือ ไม่ใช่แบบคู่และอยู่เหนือข้อจำกัดของเวลา พื้นที่ และความเป็นเหตุเป็นผล A* ความสามัคคีของการดำรงอยู่: ความเชื่อที่ว่าทุกสิ่งเชื่อมโยงถึงกันและเป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมดที่เป็นหนึ่งเดียว Ae* การตระหนักรู้ในตนเอง: กระบวนการในการตระหนักถึงธรรมชาติที่แท้จริงของตนในฐานะที่แสดงออก ของความเป็นจริงขั้นสูงสุด
* Advaita Vedanta: สำนักแห่งความคิดที่ผสมผสานคำสอนของอุปนิษัทเข้ากับหลักการของปรัชญาอุปนิษัท
* ชีวะ: ตัวตนส่วนบุคคลซึ่งถูกมองว่าเป็นการสำแดงความเป็นจริงขั้นสูงสุด
* พราหมณ์ : ความเป็นจริงขั้นสูงสุดซึ่งอยู่เหนือข้อจำกัดของเวลา พื้นที่ และเหตุปัจจัย



