การสุ่มตัวอย่างในการทดลองทางคลินิก: การทำความเข้าใจวิธีการต่างๆ
การสุ่มเป็นกระบวนการมอบหมายผู้เข้าร่วมหรือการสังเกตให้กับกลุ่มต่างๆ โดยใช้โอกาส ในบริบทของการทดลองทางคลินิก การสุ่มจะใช้เพื่อให้แน่ใจว่ากลุ่มต่างๆ มีความคล้ายคลึงกันในแง่ของปัจจัยการพยากรณ์โรคและตัวแปรอื่นๆ ที่อาจส่งผลต่อผลลัพธ์ของการศึกษา ซึ่งจะช่วยลดอคติและให้แน่ใจว่าผลลัพธ์นั้นเกิดจากการแทรกแซงที่กำลังทดสอบ และไม่ใช่ปัจจัยอื่น ๆ
มีหลายวิธีในการสุ่มผู้เข้าร่วมในการทดลองทางคลินิก รวมถึง:
1 การออกแบบบล็อกแบบสุ่ม: ผู้เข้าร่วมจะถูกจัดกลุ่มเป็นบล็อกตามลักษณะเฉพาะบางอย่าง เช่น อายุหรือเพศ จากนั้นจึงสุ่มมอบหมายให้กลุ่มการรักษาภายในแต่ละบล็อก
2 การสุ่มแบบแบ่งชั้น: ผู้เข้าร่วมจะถูกจัดกลุ่มเป็นชั้นตามลักษณะเฉพาะบางอย่าง เช่น อายุหรือเพศ จากนั้นจึงสุ่มให้กลุ่มการรักษาภายในแต่ละชั้น
3 การสุ่มแบบบล็อกที่อนุญาต: ผู้เข้าร่วมจะได้รับการสุ่มไปยังกลุ่มการรักษาในบล็อก แต่ลำดับของบล็อกจะถูกเปลี่ยน (เช่น หมุนเวียน) เพื่อลดความเสี่ยงของอคติ
4 การออกแบบบล็อกแบบสุ่มโดยสมบูรณ์: ผู้เข้าร่วมจะถูกจัดกลุ่มเป็นบล็อกตามลักษณะเฉพาะบางอย่าง เช่น อายุหรือเพศ จากนั้นจึงสุ่มกำหนดให้กับกลุ่มการรักษาภายในแต่ละบล็อก ผู้เข้าร่วมทุกคนในบล็อกจะได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกัน
5 การออกแบบลาตินสแควร์: ผู้เข้าร่วมจะถูกสุ่มให้อยู่ในกลุ่มการรักษาโดยใช้ลาตินสแควร์ ซึ่งเป็นเมทริกซ์ของแถวและคอลัมน์ที่มีการผสมผสานการรักษาที่เป็นไปได้ทั้งหมด
6 การสุ่มแบบปรับเปลี่ยน: ผู้เข้าร่วมจะได้รับการสุ่มให้อยู่ในกลุ่มการรักษาตามลักษณะเฉพาะบางอย่าง เช่น อายุหรือเพศ แต่การจัดสรรผู้เข้าร่วมไปยังกลุ่มการรักษาจะมีการปรับเปลี่ยนในระหว่างการศึกษาตามผลลัพธ์ของผู้เข้าร่วมคนก่อนหน้า
การเลือกวิธีการสุ่ม ขึ้นอยู่กับเป้าหมายเฉพาะของการทดลองทางคลินิกและลักษณะของประชากรที่กำลังศึกษา
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
