Rawak dalam Percubaan Klinikal: Memahami Kaedah Berbeza

Randomization ialah satu proses memberikan peserta atau pemerhatian kepada kumpulan yang berbeza menggunakan peluang. Dalam konteks ujian klinikal, rawak digunakan untuk memastikan kumpulan adalah sama dari segi faktor prognostik dan pembolehubah lain yang boleh menjejaskan hasil kajian. Ini membantu untuk meminimumkan berat sebelah dan memastikan bahawa keputusan adalah disebabkan oleh campur tangan yang diuji dan bukan oleh faktor lain.

Terdapat beberapa kaedah untuk rawak peserta dalam ujian klinikal, termasuk:

1. Reka bentuk blok rawak: Peserta dikumpulkan ke dalam blok berdasarkan ciri tertentu, seperti umur atau jantina, dan kemudian secara rawak diberikan kepada kumpulan rawatan dalam setiap blok.
2. Rawak berstrata: Peserta dikumpulkan ke dalam strata berdasarkan ciri-ciri tertentu, seperti umur atau jantina, dan kemudian secara rawak ditugaskan kepada kumpulan rawatan dalam setiap stratum.
3. Permuted-block rawak: Peserta secara rawak ditugaskan kepada kumpulan rawatan dalam blok, tetapi susunan blok itu diubah suai (iaitu, diputar) untuk meminimumkan risiko bias.
4. Reka bentuk blok lengkap rawak: Peserta dikumpulkan ke dalam blok berdasarkan ciri tertentu, seperti umur atau jantina, dan kemudian secara rawak diberikan kepada kumpulan rawatan dalam setiap blok. Semua peserta dalam satu blok menerima layanan yang sama.
5. Reka bentuk segi empat sama Latin: Peserta secara rawak diberikan kepada kumpulan rawatan menggunakan segi empat sama Latin, yang merupakan matriks baris dan lajur yang mengandungi semua kemungkinan kombinasi rawatan.
6. Rawak suai: Peserta secara rawak diberikan kepada kumpulan rawatan berdasarkan ciri-ciri tertentu, seperti umur atau jantina, tetapi peruntukan peserta kepada kumpulan rawatan diselaraskan semasa kajian dijalankan berdasarkan hasil peserta terdahulu.

Pilihan kaedah rawak bergantung kepada matlamat khusus percubaan klinikal dan ciri-ciri populasi yang dikaji.