ทำความเข้าใจระบบ Zemindar ของการถือครองที่ดินในอาณานิคมอินเดีย
Zemindar เป็นระบบการถือครองที่ดินและการเก็บรายได้ที่แพร่หลายในบางส่วนของอนุทวีปอินเดีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐเบงกอลและภูมิภาคอื่นๆ ที่อยู่ภายใต้การปกครองอาณานิคมของอังกฤษ คำว่า "zemindar" มาจากคำภาษาเปอร์เซีย "zamin" (หมายถึง "ที่ดิน") และ "dar" (หมายถึง "เจ้าของ") ภายใต้ระบบนี้ ที่ดินผืนใหญ่ได้รับการมอบให้แก่บุคคลหรือครอบครัวโดยผู้มีอำนาจปกครอง (โดยปกติ บริษัทอินเดียตะวันออกของอังกฤษ หรือต่อมาคือ British Raj) เพื่อแลกกับค่าเช่าคงที่รายปี ที่เรียกว่า "เซมินดาริ" พวกเซมินดาร์มีหน้าที่เก็บภาษีจากชาวนาที่ทำงานในที่ดินของตน และพวกเขายังมีสิทธิ์เก็บรายได้อื่นๆ เช่น ค่าทางด่วนและค่าธรรมเนียมอีกด้วย ระบบเซมินดาร์ถูกนำมาใช้โดยชาวอังกฤษในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 เพื่อเป็นหนทางในการยกระดับ รายได้และรวมการควบคุมเหนือภูมิภาค โดยมีพื้นฐานอยู่บนหลักการของ "การตั้งถิ่นฐานถาวร" ซึ่งหมายความว่าที่ดินดังกล่าวจะมอบให้กับเซมินดาร์เป็นระยะเวลาไม่มีกำหนด โดยจะต้องจ่ายค่าเช่าตามที่ตกลงกันไว้ตรงเวลา ระบบนี้ยังคงอยู่จนกระทั่งอินเดียได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2490 ระบบเซมินดาร์มีผลกระทบทั้งเชิงบวกและเชิงลบต่อภูมิภาค ในด้านหนึ่ง ช่วยส่งเสริมการเกษตรและการพัฒนาเศรษฐกิจโดยการจัดหาแหล่งรายได้ที่มั่นคงให้กับเจ้าของที่ดิน ในทางกลับกัน มันยังสร้างกลุ่มชนชั้นนำที่มีอำนาจซึ่งครอบครองอำนาจทางการเมืองและเศรษฐกิจที่สำคัญ โดยบ่อยครั้งต้องแลกมาด้วยความเสียหายของชาวนาและกลุ่มชายขอบอื่นๆ นอกจากนี้ ระบบยังรักษาความไม่เท่าเทียมกันทางสังคมและเสริมระบบวรรณะ เนื่องจากเซมินดาร์มักเป็นสมาชิกของวรรณะที่สูงกว่า
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
