Anabaptistlerin Radikal İnançları ve Uygulamaları

Anabaptistler, 16. yüzyılda özellikle İsviçre ve Almanya'da ortaya çıkan bir grup Protestan Hıristiyandı. "Anabaptist" adı, Yunanca "tekrar" anlamına gelen "ana" ve "vaftiz etmek" anlamına gelen "baptizo" sözcüklerinden gelir. Bu, yetişkinlerin İsa Mesih'i takip etmek konusunda bilinçli bir karar verdikten sonra tekrar vaftiz edilmesi gerektiğine olan inançlarını ifade eder.

Anabaptistler, İncil ve Kutsal Kitap hakkındaki anlayışlarına dayanarak Kilise ve toplumu reform etmeye çalışan bir hareket olan Radikal Reformasyonun bir parçasıydı. İsa'nın öğretileri. Bebek vaftizi, ayinlerin kullanımı ve devlet kilisesinin otoritesi gibi yerleşik kiliselerin birçok geleneksel uygulamasını ve inancını reddettiler. Bunun yerine kişisel din değiştirmeyi, yetişkin vaftizini ve basit, kutsal bir hayat yaşamanın önemini vurguladılar.

Anabaptistlerin temel inanç ve uygulamalarından bazıları şunlardır:

1. Yetişkin vaftizi: Anabaptistler yalnızca bilinçli olarak İsa Mesih'i takip etme kararı veren yetişkinlerin vaftiz edilmesi gerektiğine inanıyorlardı. Bebek vaftizini, İncil'in öğretilerini yansıtmayan geçersiz bir uygulama olarak reddettiler.
2. İnananların kilisesi: Anabaptistler, Kilise'nin hem inananları hem de inanmayanları içermek yerine yalnızca inananlardan oluşması gerektiğine inanıyorlardı. Otoritesini topluma dayatacak bir devlet kilisesi fikrini reddettiler.
3. Dünyadan ayrılma: Anabaptistler, Hıristiyanların kendilerini dünyadan ayırıp kutsal bir yaşam sürmeleri gerektiğine inanıyorlardı. Bu, süslü kıyafetler giymek veya savaşa katılmak gibi toplumun pek çok gelenek ve uygulamasını reddetmek anlamına geliyordu.
4. Direnmeme: Anabaptistler, Hıristiyanların kötülüğe şiddetle direnmemesi, bunun yerine diğer yanağını dönüp Tanrı'nın adaletine güvenmesi gerektiğine inanıyorlardı. Bu onların inançlarına karşı çıkanlar tarafından zulme uğramalarına ve sıklıkla öldürülmelerine yol açtı.
5. Mal topluluğu: Anabaptistler, Hıristiyanların mallarını paylaşmaları ve her şeyin ortak olduğu bir mal topluluğu içinde yaşamaları gerektiğine inanıyorlardı. Bu, ilk Hıristiyan topluluğunun mallarını paylaşmasını ve birbirleriyle uyum içinde yaşamasını anlatan Elçilerin İşleri 2:44-45 ve 4:32-35'i yorumlamalarına dayanıyordu.

Anabaptistler 16. ve 17. yüzyıllarda, özellikle de İsviçre ve Almanya. Birçoğu öldürüldü ya da zulümden kaçmak için evlerinden kaçmak zorunda kaldı. Buna rağmen hareketleri büyümeye ve Avrupa'nın diğer bölgelerine ve ötesine yayılmaya devam etti. Günümüzde Amish, Mennonites ve Mesih'teki Kardeşler gibi kökleri Anabaptist harekete kadar uzanan birçok mezhep vardır.