Maniheizmi Anlamak: Işık ve Karanlığın Senkretizm Dini

Maniheizm, MS 3. yüzyılda peygamber Mani (MS 216-276) tarafından kurulan dini ve felsefi bir akımdır. Zerdüştlük, Hıristiyanlık, Gnostisizm ve Budizm'in unsurlarını birleştiren senkretik bir dindir.

Maniheizm, evrenin iki temel prensibe bölündüğünü öğretir: ilahi ve şeytani. İlahi olan ışık, iyilik ve manevi dünya ile ilişkilendirilirken, şeytani olan karanlık, kötülük ve maddi dünya ile ilişkilendirilir. İnsanoğlu bu iki prensip arasında sıkışıp kalmıştır ve hangi tarafı takip edeceğini seçmek zorundadır.

Maniheizm aynı zamanda meditasyon ve iç gözlem yoluyla irfana (ruhsal bilgi) ulaşmanın yanı sıra nefsi inkar ve çileciliğin önemini de vurgular. Maddi dünyayı ve bedeni, şeytani prensibin eseri olarak kabul ederek reddeder.

Maniheizm, Orta Doğu ve Avrupa'da orta çağda popülerdi, ancak sonunda Katolik Kilisesi ve diğer dini otoriteler tarafından bastırıldı. Bugün, çoğu ana akım Hıristiyan mezhepleri tarafından bir sapkınlık olarak görülüyor. Bununla birlikte, bazı modern manevi arayışçılar, onun evrenin ikiliği ve kendini inkar etmenin önemi hakkındaki öğretilerinde değer bulmuşlardır.