Κατανόηση του Μανιχαϊσμού: Μια Συγκριτική Θρησκεία του Φωτός και του Σκότους
Ο μανιχαϊσμός είναι ένα θρησκευτικό και φιλοσοφικό κίνημα που ιδρύθηκε από τον προφήτη Μάνη (216-276 μ.Χ.) τον 3ο αιώνα μ.Χ. Είναι μια συγκρητιστική θρησκεία που συνδυάζει στοιχεία του Ζωροαστρισμού, του Χριστιανισμού, του Γνωστικισμού και του Βουδισμού. Ο μανιχαϊσμός διδάσκει ότι το σύμπαν χωρίζεται σε δύο θεμελιώδεις αρχές: τη θεϊκή και τη σατανική. Το θείο συνδέεται με το φως, την καλοσύνη και τον πνευματικό κόσμο, ενώ το σατανικό με το σκοτάδι, το κακό και τον υλικό κόσμο. Τα ανθρώπινα όντα παγιδεύονται ανάμεσα σε αυτές τις δύο αρχές και πρέπει να επιλέξουν ποια πλευρά θα ακολουθήσουν. Ο μανιχαϊσμός τονίζει επίσης τη σημασία της αυταπάρνησης και του ασκητισμού, καθώς και την επίτευξη της γνώσης (πνευματικής γνώσης) μέσω του διαλογισμού και της ενδοσκόπησης. Απορρίπτει τον υλικό κόσμο και τη σάρκα, θεωρώντας ότι είναι δημιούργημα της σατανικής αρχής.
Ο μανιχαϊσμός ήταν δημοφιλής στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη κατά τη μεσαιωνική περίοδο, αλλά τελικά κατεστάλη από την Καθολική Εκκλησία και άλλες θρησκευτικές αρχές. Σήμερα, θεωρείται αίρεση από τα περισσότερα κύρια χριστιανικά δόγματα. Ωστόσο, ορισμένοι σύγχρονοι πνευματικοί αναζητητές έχουν βρει αξία στις διδασκαλίες του για τη δυαδικότητα του σύμπαντος και τη σημασία της αυταπάρνησης.



