De vergeten theorie van gastrofilisme: onderzoek naar de verbinding tussen geest en darmen

Gastrofilisme is een term die in het begin van de 20e eeuw werd bedacht om een hypothetische relatie tussen de maag en de geest te beschrijven. Het idee achter gastrofilisme was dat de maag, en niet de hersenen, de primaire zetel van intelligentie en bewustzijn was. Het concept van gastrofilisme werd ontwikkeld door de Franse arts en filosoof Henri Piéron, die betoogde dat de maag niet alleen een spijsverteringsorgaan was, maar maar ook een centrum van gedachte en emotie. Volgens Piéron was de maag in staat informatie te verwerken en beslissingen te nemen onafhankelijk van de hersenen, en was ze de bron van intuïtie, creativiteit en andere hogere cognitieve functies. Gastrofilisme werd destijds door de wetenschappelijke gemeenschap grotendeels verworpen, en dat is ook zo. niet langer als een geldige wetenschappelijke theorie beschouwd. Sommige voorstanders van gastrofilisme blijven echter beweren dat de maag een belangrijke rol speelt in mentale processen en emotionele ervaringen, en dat lichaam en geest nauwer met elkaar verbonden zijn dan de traditionele westerse geneeskunde erkent.