Znaczenie Syjonu w tradycji żydowskiej i chrześcijańskiej

Sion (hebr. ציון, Tzion) to termin używany w Biblii hebrajskiej oraz w tradycji żydowskiej w odniesieniu do Jerozolimy lub Ziemi Izraela. Słowo to pochodzi od hebrajskiego rdzenia „tsin”, co oznacza „założyć” lub „ustanowić”. W Biblii po raz pierwszy wspomniano o Syjonie w Psalmie 2:6, gdzie jest napisane: „Jednak ustanowiłem mojego króla na mojej świętej górze Syjonu”. Tutaj Sion jest metaforą miejsca zamieszkania Boga, gdzie ustanowił On swoje królestwo i namaścił swojego wybranego króla. Z biegiem czasu termin Sion zaczęto kojarzyć z Jerozolimą i całą Ziemią Izraela. W tradycji żydowskiej Sion jest postrzegany jako symbol Bożej obecności i mocy i często jest używany zamiennie z nazwą „Jerozolima”. W tradycji chrześcijańskiej Sion jest czasami używany w odniesieniu do Kościoła lub wspólnoty wierzących, nawiązując do biblijna idea Syjonu jako miejsca boskiego mieszkania i ochrony. W tym kontekście Syjon jawi się jako metafora duchowego domu chrześcijan, w którym odnajdują zbawienie i jedność z Bogiem.