Kepentingan Sion dalam Tradisi Yahudi dan Kristian

Sion (Ibrani: ציון, Tzion) ialah istilah yang digunakan dalam Bible Ibrani dan dalam tradisi Yahudi untuk merujuk kepada Jerusalem atau Tanah Israel. Perkataan itu berasal daripada akar bahasa Ibrani "tsin," yang bermaksud "mendapatkan" atau "mendirikan."

Dalam Alkitab, Sion pertama kali disebut dalam Mazmur 2:6, di mana ia tertulis: "Namun Aku telah menetapkan raja-Ku. di bukit Sion-Ku yang kudus." Di sini, Sion adalah metafora untuk tempat kediaman Tuhan, di mana Dia telah menubuhkan kerajaan-Nya dan mengurapi raja pilihan-Nya.

Seiring berjalannya waktu, istilah Sion mula dikaitkan dengan Yerusalem dan Tanah Israel secara keseluruhan. Dalam tradisi Yahudi, Sion dilihat sebagai simbol kehadiran dan kuasa Tuhan, dan ia sering digunakan secara bergantian dengan nama "Yerusalem."

Dalam tradisi Kristian, Sion kadang-kadang digunakan untuk merujuk kepada Gereja atau komuniti orang percaya, menggunakan idea alkitabiah tentang Zion sebagai tempat kediaman dan perlindungan ilahi. Dalam konteks ini, Sion dilihat sebagai metafora untuk rumah rohani orang Kristian, di mana mereka mendapat keselamatan dan kesatuan dengan Tuhan.