Sejarah dan Kepentingan Gelaran Padishah

Padishah (Bahasa Parsi: پادشاه, disebut [pādisɑh]) ialah gelaran yang digunakan di Parsi (kini Iran) dan bahagian lain di Timur Tengah untuk merujuk kepada raja atau maharaja. Perkataan ini berasal daripada perkataan Parsi Lama "padishah", yang bermaksud "raja" atau "maharaja".

Gelaran Padishah digunakan oleh pemerintah Empayar Achaemenid, yang diasaskan oleh Cyrus the Great pada abad ke-6 SM. Raja-raja Achaemenid dikenali sebagai Padishah, dan mereka memerintah sebuah empayar yang luas yang terbentang dari Sungai Indus di timur hingga Thrace di barat.

Selepas kejatuhan Empayar Achaemenid, gelaran Padishah telah diterima pakai oleh empayar Parsi berikutnya, termasuk Empayar Parthia dan Sassania. Dalam empayar ini, Padishah dilihat sebagai pemerintah ilahi yang dilantik oleh tuhan untuk memerintah rakyatnya.

Gelaran Padishah juga telah digunakan di bahagian lain di Timur Tengah, seperti di Empayar Uthmaniyyah, di mana ia berada. digunakan untuk merujuk kepada sultan atau maharaja. Pada zaman moden, gelaran itu masih digunakan dalam beberapa konteks, seperti atas nama Shahanshah (Raja Raja-raja) Iran.