De geschiedenis en betekenis van Harakiri in het oude Japan

Harakiri (ook wel gespeld als hara-kiri) is een Japanse term die verwijst naar de daad van rituele zelfmoord door het losmaken van de ingewanden, typisch uitgevoerd door samoerai in het oude Japan. Het woord 'harakiri' bestaat uit twee delen: 'hara', wat 'buik' betekent, en 'kiri', wat 'gesneden' betekent. heer of onteerd was. Het werd gezien als een manier om de eer te herstellen en te voorkomen dat de familie te schande werd gemaakt. Het ritueel hield in dat de samoerai een zwaard trok en een diepe snee in hun eigen buik maakte, meestal net onder de ribbenkast. Dit zou binnen een paar minuten snel bloedverlies en de dood tot gevolg hebben. De praktijk van harakiri is in het moderne Japan grotendeels verdwenen en wordt nu beschouwd als een overblijfsel uit het feodale verleden van het land. De term 'harakiri' wordt echter nog steeds metaforisch gebruikt om elke daad van grote opoffering of zelfverloochening te beschrijven.