Historia i znaczenie Harakiri w starożytnej Japonii

Harakiri (pisane również jako hara-kiri) to japoński termin odnoszący się do aktu rytualnego samobójstwa poprzez wypatroszenie, zwykle wykonywanego przez samurajów w starożytnej Japonii. Słowo „harakiri” składa się z dwóch części: „hara”, co oznacza „brzuch” i „kiri”, co oznacza „cięcie”. W tradycyjnej kulturze japońskiej harakiri było uważane za szlachetny i honorowy akt samuraja, który utracił pana lub został zniesławiony. Postrzegano to jako sposób na przywrócenie honoru i uniknięcie wstydu rodziny. Rytuał polegał na tym, że samuraj dobył miecza i wykonał głębokie nacięcie na brzuchu, zwykle tuż poniżej klatki piersiowej. Spowodowałoby to szybką utratę krwi i śmierć w ciągu kilku minut.… Praktyka harakiri w dużej mierze zanikła we współczesnej Japonii i obecnie jest uważana za relikt feudalnej przeszłości tego kraju. Jednak termin „harakiri” jest nadal używany metaforycznie do opisania każdego aktu wielkiego poświęcenia lub samozaparcia.