Terbium: eigenschappen, gebruik en toepassingen van het zeldzame aardelement

Terbium is een chemisch element met het symbool Tb en atoomnummer 65. Het is een zacht, zilverwit metaal dat kneedbaar en ductiel is als het zuiver is, maar het kan bros en barstgevoelig zijn als het met andere elementen wordt gelegeerd. Terbium is een lid van de lanthanidegroep van zeldzame aardelementen, die voorkomen in het periodiek systeem tussen de elementen 57 (lanthaan) en 60 (dysprosium). Terbium heeft verschillende unieke eigenschappen die het bruikbaar maken voor een verscheidenheid aan toepassingen. Het heeft een hoge thermische geleidbaarheid, wat betekent dat het warmte efficiënt kan afvoeren. Het heeft ook een laag smeltpunt, waardoor het gemakkelijk te smelten en in vormen te gieten is. Bovendien is terbium zeer goed bestand tegen corrosie en heeft het een hoge sterkte-gewichtsverhouding, waardoor het bruikbaar is in structurele toepassingen. Een van de belangrijkste toepassingen van terbium is als fosfor in TL-verlichting. Bij blootstelling aan ultraviolet (UV) licht straalt terbium een felgroen licht uit dat wordt gebruikt om de vertrouwde gloed van fluorescentielampen te creëren. Terbium wordt ook gebruikt in gespecialiseerd glas en keramiek, zoals gebruikt in glasvezelkabels en lasertechnologie. Daarnaast wordt terbium onderzocht voor gebruik in geavanceerde kernreactoren en andere hightechtoepassingen. Terbium werd in 1843 ontdekt door de Zweedse chemicus Carl Gustaf Mosander, die het isoleerde uit het mineraal gadoliniet. Het is vernoemd naar het Latijnse woord 'terebas', wat 'een plaats van beven' betekent. Terbium is relatief zeldzaam en wordt vooral aangetroffen in de mineralen monaziet en bastnasiet, die worden gewonnen in landen als China, Australië en de Verenigde Staten.