Zrozumienie restymulacji: kluczowa koncepcja w kondycjonowaniu i terapii

Ponowna stymulacja to proces, podczas którego wcześniej wyuczone zachowanie lub reakcja zostaje ponownie aktywowana w odpowiedzi na bodziec podobny do tego, który pierwotnie wywołał dane zachowanie. Może to nastąpić poprzez różne formy warunkowania, takie jak warunkowanie klasyczne lub warunkowanie instrumentalne. W warunkowaniu klasycznym bodziec neutralny łączy się z bodźcem bezwarunkowym (UCS), aby wywołać reakcję bezwarunkową (UCR). Z biegiem czasu bodziec neutralny staje się bodźcem warunkowym (CS), który może wywołać reakcję warunkową (CR) podobną do UCR. Jeśli bodziec warunkowy zostanie zaprezentowany ponownie po pewnym czasie, może ponownie pobudzić wcześniej wyuczone zachowanie lub reakcję.… W warunkowaniu instrumentalnym zachowanie jest wzmacniane przez pozytywną lub negatywną konsekwencję. Jeśli po zachowaniu nastąpi bodziec wzmacniający, istnieje większe prawdopodobieństwo, że powtórzy się ono w przyszłości. Jeśli jednak po zachowaniu następuje bodziec karzący, prawdopodobieństwo jego ponownego wystąpienia będzie mniejsze. W obu przypadkach wcześniej wyuczone zachowanie można ponownie pobudzić poprzez przedstawienie podobnego bodźca, który wywołuje reakcję.

Restymulację można zastosować terapeutycznie, aby pomóc jednostkom przezwyciężyć fobie lub inne zaburzenia lękowe poprzez stopniowe wystawianie ich na budzący strach bodziec w kontrolowany i bezpieczny sposób środowisko. Można go również wykorzystać do wzmocnienia pożądanych zachowań, takich jak odrabianie zadań domowych lub ćwiczenie nowej umiejętności.