Odkrywanie zapisu kopalnego Platyodontów: starożytne ssaki roślinożerne

Platyodont (co oznacza „płaski ząb”) to wymarły rodzaj ssaków roślinożernych, który żył w epoce eocenu, około 50 milionów lat temu. Należeli do najwcześniejszych znanych przodków współczesnych ssaków łożyskowych i są uważani za jednych z najbardziej prymitywnych przedstawicieli rzędu Laurasiatheria.

Platyodonts były zwierzętami od małych do średnich, o długości ciała od 10 do 30 cm (4 do 12 cali) i waży około 1 do 5 kg (2 do 11 funtów). Mieli płaską, szeroką czaszkę i proste zęby przystosowane do jedzenia miękkich roślin. Ich wzór uzębienia wynosił 1:1:2:3, co wskazywało, że mieli jeden siekacz, jeden przedtrzonowiec, dwa zęby trzonowe po obu stronach górnej szczęki i po trzy zęby trzonowe po każdej stronie żuchwy.… Platyodonty są znane z kilku znalezisk kopalnych w Europie i Ameryce Północnej, w tym w słynnym miejscu skamieniałości Messel Pit w Niemczech. Prawdopodobnie były to zwierzęta półwodne, żyjące w środowiskach podmokłych i żywiące się roślinami wodnymi. Uważa się, że wyginięcie platyodontów było spowodowane splotem czynników, w tym zmianą klimatu i konkurencją z innymi ssakami roślinożernymi.