Historia i znaczenie Alcaidesa w średniowiecznej Iberii

Alcaides (pisane również jako alcaydes lub alcaidess) to archaiczne określenie używane w średniowiecznej Hiszpanii i Portugalii w odniesieniu do wysokiej rangi szlachcica lub rycerza, który służył jako gubernator lub kasztelan zamku lub ufortyfikowanego miasta. Słowo to pochodzi od arabskiego wyrażenia „al-qā'id” (القائد), które oznacza „przywódcę” lub „dowódcę”.

W kontekście średniowiecznej Iberii alcaide był zazwyczaj członkiem lokalnej szlachty lub rycerz wyznaczony przez króla lub władzę wyższą do zarządzania i obrony określonego zamku lub ufortyfikowanego miasta. Alcaide był odpowiedzialny za utrzymanie porządku na zamku lub w mieście, pobieranie podatków i opłat oraz dowodzenie garnizonem w czasie wojny… Stanowisko alcaide było często dziedziczne, a tytuł przechodził z ojca na syna lub z brata na brata. Może być jednak przyznany również jako nagroda za służbę wojskową lub inną formę lojalności wobec korony. W niektórych przypadkach alcaide był mianowany przez samego króla, a nie przez miejscową szlachtę lub rycerzy.… Dziś termin „alcaide” jest nadal używany w niektórych częściach Hiszpanii i Portugalii w odniesieniu do zarządcy lub dozorcy zamku, ale w dużej mierze wyszedł z użycia jako formalny tytuł.