Sejarah dan Kepentingan Alcaides di Iberia Abad Pertengahan

Alcaides (juga dieja alcaydes atau alcaidess) ialah istilah kuno yang digunakan pada zaman pertengahan Sepanyol dan Portugal untuk merujuk kepada bangsawan atau kesatria berpangkat tinggi yang berkhidmat sebagai gabenor atau castellan sebuah istana atau bandar berkubu. Perkataan ini berasal daripada frasa Arab "al-qā'id" (القائد), yang bermaksud "pemimpin" atau "panglima."

Dalam konteks Iberia zaman pertengahan, alcaide biasanya merupakan ahli golongan bangsawan tempatan atau kesatria yang telah dilantik oleh raja atau pihak berkuasa yang lebih tinggi untuk mentadbir dan mempertahankan istana tertentu atau bandar berkubu. Alcaide bertanggungjawab untuk mengekalkan ketenteraman dalam istana atau bandar, memungut cukai dan tol, dan mengetuai garison semasa perang.

Kedudukan alcaide selalunya turun-temurun, dengan gelaran berpindah dari bapa kepada anak lelaki atau saudara kepada saudara lelaki. Walau bagaimanapun, ia juga boleh diberikan sebagai ganjaran untuk perkhidmatan ketenteraan atau bentuk kesetiaan lain kepada mahkota. Dalam sesetengah kes, alcaide dilantik oleh raja sendiri, dan bukannya dipilih oleh golongan bangsawan atau kesatria tempatan.

Hari ini, istilah "alcaide" masih digunakan di beberapa bahagian Sepanyol dan Portugal untuk merujuk kepada gabenor atau penjaga istana, tetapi ia sebahagian besarnya telah tidak digunakan sebagai gelaran rasmi.