Η αμφιλεγόμενη ιστορία του Σάτι: μια πρακτική τελετουργικής αυτοκτονίας στην Ινδία
Το Sati (επίσης γνωστό ως suttee ή sutee) ήταν μια πρακτική σε ορισμένους πολιτισμούς της Ινδίας, ιδιαίτερα μεταξύ των Rajputs και άλλων Ινδουιστών υψηλής κάστας, όπου μια χήρα αυτοκτονούσε στην νεκρική πυρά του συζύγου της. Αυτή η πρακτική θεωρήθηκε μια μορφή τελετουργικής αυτοκτονίας και θεωρήθηκε ως ένας τρόπος για τη χήρα να ενωθεί με τον αποθανόντα σύζυγό της στη μετά θάνατον ζωή. Η πρακτική του sati έχει μακρά ιστορία στην Ινδία, που χρονολογείται τουλάχιστον από τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο κατά τη μεσαιωνική περίοδο, όταν θεωρούνταν ένδειξη σεβασμού και αφοσίωσης για μια χήρα να θυσιάζεται για τον άντρα της. Η πρακτική δεν περιοριζόταν στους Ινδουιστές, αλλά ασκούνταν επίσης από ορισμένες κοινότητες Μουσουλμάνων και Σιχ. Η πρακτική του σάτι απαγορεύτηκε στη Βρετανική Ινδία το 1829, και έκτοτε έχει τεθεί εκτός νόμου στις περισσότερες χώρες όπου ασκούνταν στο παρελθόν. Ωστόσο, έχουν υπάρξει περιπτώσεις γυναικών που εξακολουθούν να προσπαθούν να διαπράξουν sati τα τελευταία χρόνια, συχνά ως μορφή διαμαρτυρίας ή ως τρόπο να επιστήσουν την προσοχή στα παράπονά τους.
Το Sati θεωρείται ένα αμφιλεγόμενο και ευαίσθητο θέμα και η ιστορία και η σημασία του είναι αντικείμενο συνεχούς συζήτησης μεταξύ μελετητών και ακτιβιστών. Κάποιοι το βλέπουν ως σύμβολο της πατριαρχικής καταπίεσης και της ανισότητας των φύλων, ενώ άλλοι το θεωρούν ως μια ευγενή πράξη αφοσίωσης και πίστης. Ανεξάρτητα από την οπτική γωνία του καθενός, είναι ξεκάθαρο ότι το sati είχε βαθιά επίδραση στον κοινωνικό και πολιτιστικό ιστό της Ινδίας και άλλων χωρών όπου ασκήθηκε.
Μου αρέσει
Δεν μου αρέσει
Αναφορά σφάλματος περιεχομένου
Κοινή
