Kontrowersyjna historia Sati: praktyka rytualnego samobójstwa w Indiach

Sati (znana również jako suttee lub sutee) była praktyką stosowaną w niektórych kulturach Indii, szczególnie wśród radżputów i innych Hindusów z wyższych kast, gdzie wdowa składała się w ofierze na stosie pogrzebowym męża. Praktykę tę uznawano za formę rytualnego samobójstwa i sposób, w jaki wdowa mogła dołączyć do zmarłego męża w zaświatach. Praktyka sati ma w Indiach długą historię, sięgającą co najmniej IV wieku naszej ery. Było to szczególnie powszechne w okresie średniowiecza, kiedy poświęcenie się dla męża uznawano za oznakę szacunku i oddania wdowy. Praktyka ta nie ograniczała się do Hindusów, ale była także praktykowana przez niektóre społeczności muzułmańskie i sikhijskie. Praktyka sati została zakazana w Indiach Brytyjskich w 1829 roku i od tego czasu została zakazana w większości krajów, w których była wcześniej praktykowana. Jednakże w ostatnich latach zdarzały się przypadki kobiet, które nadal próbowały popełnić sati, często w formie protestu lub w celu zwrócenia uwagi na swoje skargi. Sati jest uważana za temat kontrowersyjny i drażliwy, a jej historia i znaczenie są przedmiotem ciągłej dyskusji wśród uczonych i aktywistów. Niektórzy postrzegają to jako symbol patriarchalnego ucisku i nierówności płci, inni postrzegają to jako szlachetny akt oddania i lojalności. Niezależnie od punktu widzenia jasne jest, że sati wywarło głęboki wpływ na tkankę społeczną i kulturową Indii i innych krajów, w których była praktykowana.