Unieke vleesetende zoogdieren uit het verleden: Amphicyonidae

Amphicyonidae is een familie van uitgestorven zoogdieren die leefden tijdens de tijdperken van het Eoceen en het Oligoceen, ongeveer 50 tot 23 miljoen jaar geleden. Ze waren lid van de orde Carnivora, waartoe moderne vleesetende zoogdieren zoals katten, honden, beren en wezels behoren. Amphicyonidae onderscheidde zich echter op verschillende manieren van deze moderne carnivoren. Ten eerste was Amphicyonidae een veel grotere groep dan welke moderne carnivoor dan ook. De grootste soort, Amphicyon gigas, woog ongeveer 100 kg (220 lbs) en was ongeveer zo groot als een moderne zwarte beer. Andere soorten waren kleiner, maar nog steeds aanzienlijk groter dan welke moderne carnivoor dan ook. Ten tweede hadden Amphicyonidae een unieke tandstructuur die hen onderscheidde van moderne carnivoren. Ze hadden grote hoektanden en een gespecialiseerde schedelvorm waardoor ze een grote verscheidenheid aan prooien konden eten, waaronder zowel vlees als planten. Dit omnivoordieet is ongebruikelijk voor carnivoren, aangezien de meeste moderne carnivoren gespecialiseerd zijn in het eten van alleen vlees of alleen planten. Ten slotte hadden Amphicyonidae een kenmerkende lichaamsvorm die meer op moderne beren leek dan op moderne carnivoren. Ze hadden korte poten en een lang, zwaar lichaam, wat erop wijst dat ze zeer geschikt waren om in de grond te graven en in de grond te wroeten voor voedsel. Over het geheel genomen was Amphicyonidae een unieke groep zoogdieren die leefde tijdens de tijdperken van het Eoceen en het Oligoceen. Ze waren groter dan welke moderne carnivoor dan ook, hadden een omnivoor dieet en hadden een kenmerkende lichaamsvorm die hen onderscheidde van andere carnivoren.