Zrozumienie ksiąg deuterokanonicznych w chrześcijaństwie

Księgi deuterokanoniczne to księgi, które niektórzy pierwsi chrześcijanie uważali za wiarygodne, a inni nie. Termin „deuterokanoniczny” pochodzi od greckich słów „deuteros” oznaczających „drugi” i „kanon” oznaczających „zasadę” lub „miarę”. Księgi te uważano za drugorzędne lub mniej wiarygodne niż księgi Biblii hebrajskiej, które nazywano „protokanonicznymi”. Do ksiąg deuterokanonicznych zalicza się kilka ksiąg, które można znaleźć w Starym Testamencie niektórych Biblii chrześcijańskich, ale nie ma ich w żydowskim Tanach. Do tych ksiąg zaliczają się:
* Tobit
* Judith
* 1 Machabejska
* 2 Machabejska
* Mądrość Salomona* Ecclesiasticus (znany również jako Syrach)
* Baruch i List Jeremiasza
… Księgi deuterokanoniczne powstały w okresie między Starym a Nowym Testamentem i odzwierciedlają różnorodne gatunki, w tym historię, proroctwa, literaturę mądrościową i apokaliptyczną. Zostały napisane głównie w języku greckim, a wiele z nich powstało w Aleksandrii w Egipcie, gdzie żyła duża społeczność żydowska.… Status ksiąg deuterokanonicznych był źródłem kontrowersji w całej historii chrześcijaństwa. Niektórzy chrześcijanie uważali je za w pełni autorytatywne i dorównujące księgom Biblii hebrajskiej, inni zaś uważali je za mniej wiarygodne, a nawet apokryficzne. Reformacja protestancka w XVI wieku doprowadziła do dalszego podziału co do statusu tych ksiąg, przy czym protestanci generalnie odrzucali ich autorytet, a katolicy i prawosławni w dalszym ciągu akceptują je jako część Starego Testamentu.... Dziś księgi deuterokanoniczne są uważane za wiarygodne przez Katolicy i prawosławni, ale nie protestanci. Są one zawarte w Starym Testamencie Biblii katolickiej i prawosławnej, ale nie są zawarte w Biblii hebrajskiej ani protestanckim Starym Testamencie.