Hıristiyanlıkta Deuterokanonik Kitapları Anlamak

Deuterocanonical kitaplar, bazı ilk Hıristiyanlar tarafından yetkili kabul edilen, ancak diğerleri tarafından yetkili kabul edilmeyen kitaplardır. "Deuterokanonik" terimi, Yunanca "ikinci" anlamına gelen "deuteros" ve "kural" veya "ölçü" anlamına gelen "kanon" kelimelerinden gelir. Bu kitaplar, "protokanonik" olarak adlandırılan İbranice İncil kitaplarından ikincil veya daha az yetkili kabul edildi.
Deuterokanonik kitaplar, bazı Hıristiyan İncillerinin Eski Ahit'inde bulunan ancak Yahudi Tanah'ta bulunmayan birkaç kitabı içerir. Bu kitaplar şunları içerir:
* Tobit
* Judith
* 1 Maccabees
* 2 Maccabees
* Solomon
* Ecclesiasticus'un Bilgeliği (Sirach olarak da bilinir)
* Baruch ve Yeremya'nın Mektubu

Deuterokanonik kitaplar Eski Ahit ile Yeni Ahit arasındaki dönemde yazılmıştır. ve tarih, kehanet, bilgelik edebiyatı ve kıyamet dahil olmak üzere çeşitli türleri yansıtırlar. Esas olarak Yunanca yazılmışlardı ve birçoğu, büyük bir Yahudi cemaatinin bulunduğu Mısır'ın İskenderiye kentinde yazılmıştır.

Deuterokanonik kitapların statüsü, Hıristiyan tarihi boyunca bir tartışma kaynağı olmuştur. Bazı Hıristiyanlar bunların tamamen yetkili olduğunu ve İbranice İncil'deki kitaplarla aynı düzeyde olduğunu düşünürken, diğerleri bunların daha az yetkili ve hatta uydurma olduğunu düşünüyor. 16. yüzyıldaki Protestan Reformu, bu kitapların statüsü konusunda daha fazla ayrılığa yol açtı; Protestanlar genellikle bunların otoritesini reddederken, Katolikler ve Ortodoks Hıristiyanlar bunları Eski Ahit'in bir parçası olarak kabul etmeye devam ettiler. Katolikler ve Ortodoks Hıristiyanlar, ancak Protestanlar tarafından değil. Katolik ve Ortodoks İncillerinin Eski Ahit'inde yer alırlar, ancak İbrani İncil'inde veya Protestan Eski Ahit'inde yer almazlar.