Κατανόηση της σημασίας της ομάδας Syro-Hexaplar στην Κειμενική Κριτική της Καινής Διαθήκης
Το Syro-Hexaplar (SH) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στη μελέτη της κειμενικής κριτικής της Καινής Διαθήκης, ιδιαίτερα στο πεδίο του ελληνικού κειμένου της Καινής Διαθήκης. Αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη ομάδα έξι χειρογράφων που θεωρούνται από τους πιο σημαντικούς και αξιόπιστους μάρτυρες για το κείμενο της Καινής Διαθήκης. Codex Sinaiticus (א) - Ένα χειρόγραφο του 4ου αιώνα που περιέχει ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, καθώς και μέρη της Παλαιάς Διαθήκης.
2. Codex Alexandrinus (A) - Ένα χειρόγραφο του 5ου αιώνα που περιέχει ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, καθώς και μέρη της Παλαιάς Διαθήκης.
3. Codex Ephraemi Rescriptus (C) - Ένα χειρόγραφο του 5ου αιώνα που περιέχει ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, καθώς και τμήματα της Παλαιάς Διαθήκης.
4. Codex Bezae (D) - Χειρόγραφο του 5ου αιώνα που περιέχει τα Ευαγγέλια και τις Πράξεις, με μοναδικό κειμενικό χαρακτήρα.
5. Codex Washingtonianus (W) - Ένα χειρόγραφο του 5ου αιώνα που περιέχει τα Ευαγγέλια και τις Πράξεις.
6. Codex Borgianus (B) - Ένα χειρόγραφο του 5ου αιώνα που περιέχει τις Επιστολές του Παύλου και τις Γενικές Επιστολές.
Η ομάδα Syro-Hexaplar ονομάζεται έτσι επειδή αυτά τα έξι χειρόγραφα θεωρούνται οι πιο αξιόπιστοι μάρτυρες για το κείμενο της Καινής Διαθήκης, ιδιαίτερα στις ελληνόφωνες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου (Συρία και Αίγυπτος). Είναι όλα γραμμένα με ύφος της ελληνικής γλώσσας παρόμοιο με την ελληνική Κοινωνία της περιόδου της Καινής Διαθήκης και είναι όλα σχετικά απαλλαγμένα από μεταγενέστερες παρεμβολές και παραφθορές. πρωτότυπο κείμενο της Καινής Διαθήκης, ιδιαίτερα σε σύγκριση με άλλα χειρόγραφα και κειμενικές παραδόσεις.
Μου αρέσει
Δεν μου αρέσει
Αναφορά σφάλματος περιεχομένου
Κοινή
