Zrozumienie znaczenia grupy syro-heksaplarnej w krytyce tekstu Nowego Testamentu

Syro-Hexaplar (SH) to termin używany w badaniach krytyki tekstu Nowego Testamentu, szczególnie w dziedzinie greckiego tekstu Nowego Testamentu. Odnosi się do specyficznej grupy sześciu rękopisów, które są uważane za jednych z najważniejszych i najbardziej wiarygodnych świadków tekstu Nowego Testamentu.…… Sześć rękopisów tworzących grupę syro-heksaplarną to:……1. Codex Sinaiticus (א) – rękopis z IV wieku, zawierający cały Nowy Testament, a także fragmenty Starego Testamentu.
2. Codex Alexandrinus (A) – rękopis z V wieku, zawierający cały Nowy Testament, a także fragmenty Starego Testamentu.
3. Codex Ephraemi Rescriptus (C) – rękopis z V wieku, zawierający cały Nowy Testament, a także fragmenty Starego Testamentu.
4. Codex Bezae (D) – rękopis z V wieku, zawierający Ewangelie i Dzieje Apostolskie, o wyjątkowym charakterze tekstowym.
5. Codex Washingtonianus (W) – rękopis z V wieku zawierający Ewangelie i Dzieje Apostolskie.
6. Kodeks Borgianus (B) – rękopis z V wieku, zawierający Listy Pawła i Listy Ogólne.…
Nazwa grupy Syro-Hexaplar została tak nazwana, ponieważ te sześć rękopisów uważa się za najbardziej wiarygodnych świadków tekstu Nowego Testamentu, szczególnie w greckojęzycznych regionach wschodniej części Morza Śródziemnego (Syria i Egipt). Wszystkie są napisane stylem greckim podobnym do greki koine z okresu Nowego Testamentu i wszystkie są stosunkowo wolne od późniejszych interpolacji i zniekształceń skrybów.…
Grupa syro-heksaplarska jest często używana jako tekst bazowy do rekonstrukcji tekstu oryginalnego tekstu Nowego Testamentu, zwłaszcza w porównaniu z innymi rękopisami i tradycjami tekstowymi.