Snellius Yasasını ve Optikteki Uygulamalarını Anlamak

Snellius (Snell yasası veya kırılma formülü olarak da bilinir), ışığın bir ortamdan diğerine geçerken nasıl büküldüğünü açıklayan matematiksel bir ilişkidir. İlk kez 1621 yılında Hollandalı matematikçi Willebrord Snellius tarafından keşfedilmiştir ve ışık ve görme ile ilgili birçok olguyu açıklamak için kullanılan optiğin temel ilkesidir.

Snellius yasası, gelme açısının sinüsleri ile gelme açısı arasındaki oranın kırılma, iki ortamın kırılma indislerinin oranına eşittir. Matematiksel olarak bu şu şekilde ifade edilebilir:

n1 sin i = n2 sin r

Burada n1 ve n2 iki ortamın kırılma indisleridir, i geliş açısıdır (ışığın ikinci ortama girdiği açı) ve r ise kırılma açısı (ışığın ikinci ortamdan çıktığı açı).

Bu yasanın optikte, kritik açının (ışığın bir ortamdan diğerine kırılmadan geçtiği açı) hesaplanması da dahil olmak üzere birçok önemli uygulaması vardır. bir mercek veya aynanın oluşturduğu görüntünün belirlenmesi ve teleskop, mikroskop gibi optik sistemlerin tasarlanması.