De voor- en nadelen van niet-tenure track-facultaire posities in het hoger onderwijs

Nontenure verwijst naar een faculteitspositie die niet in aanmerking komt voor een vaste aanstelling. Tenure is een systeem van baanzekerheid dat professoren een vast dienstverband verleent nadat ze een bepaald aantal jaren hebben gediend, doorgaans 6-7 jaar. Om een vaste aanstelling te krijgen, moet een professor aan bepaalde criteria voldoen, zoals het publiceren van wetenschappelijk onderzoek, effectief lesgeven en zitting nemen in afdelingscommissies. Niet-tenure trackposities, ook wel contingente of adjunct-facultaire posities genoemd, worden in deeltijd of voltijd aangenomen. -tijdbasis, maar ze hebben niet dezelfde baanzekerheid als vaste hoogleraren. Deze posities worden vaak ingevuld door instructeurs die worden ingehuurd om specifieke cursussen te geven of om vaste professoren in te vullen die met verlof zijn. Faculteiten zonder tenure track kunnen in aanmerking komen voor contractverlenging van jaar tot jaar, maar zij hebben niet dezelfde rechten en voordelen als vaste professoren. Posities in non-tenure track kunnen gunstig zijn voor instellingen omdat ze een grotere flexibiliteit in personeelsbezetting en cursusaanbod mogelijk maken. Sommige critici beweren echter dat de afhankelijkheid van niet-tenure track-faculteiten kan leiden tot een gebrek aan werkzekerheid en stabiliteit voor deze instructeurs, wat een negatieve invloed kan hebben op hun vermogen om onderzoek te doen en effectief les te geven.