การทำความเข้าใจการยับยั้งในทางจิตวิทยา: ประเภทและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการยับยั้ง
การยับยั้งหมายถึงการปราบปรามหรือขัดขวางบางสิ่งบางอย่าง ในบริบทของจิตวิทยา การยับยั้งหมายถึงความสามารถในการควบคุมหรือยับยั้งพฤติกรรม ความคิด หรืออารมณ์ของตนเอง การยับยั้งอาจเป็นได้ทั้งโดยสมัครใจหรือไม่สมัครใจ การยับยั้งโดยสมัครใจคือเมื่อบุคคลตัดสินใจระงับความคิดหรือพฤติกรรมบางอย่างอย่างมีสติ ในขณะที่การยับยั้งโดยไม่สมัครใจคือเมื่อสิ่งเร้าภายนอกหรือแรงผลักดันภายในทำให้บุคคลระงับความคิดหรือพฤติกรรมบางอย่างโดยปราศจากการรับรู้หรือการควบคุมอย่างมีสติ การยับยั้งมีหลายประเภท รวมถึง:
1. การยับยั้งพฤติกรรม: หมายถึงความสามารถในการควบคุมพฤติกรรมของตัวเองและละเว้นจากการกระทำบางอย่างที่อาจเป็นที่ยอมรับหรือเป็นอันตรายในสังคม
2 การยับยั้งการรับรู้: หมายถึงความสามารถในการระงับความคิดหรือความคิดที่ไม่พึงประสงค์ที่อาจรบกวนสมาธิหรือก่อกวน3. การยับยั้งทางอารมณ์: หมายถึงความสามารถในการควบคุมและจัดการอารมณ์ของตนเอง เช่น การระงับความรู้สึกโกรธหรือเศร้าเมื่อไม่เหมาะสม การยับยั้งทางสังคม: หมายถึงความสามารถในการปฏิบัติตามบรรทัดฐานทางสังคมและหลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่อาจถือว่าไม่เหมาะสมหรือต้องห้าม การยับยั้งสามารถถูกยับยั้งได้ด้วยปัจจัยต่างๆ เช่น:
1 ความกลัว: คนๆ หนึ่งอาจกลัวที่จะแสดงความคิดหรือความรู้สึกของตนเนื่องจากกลัวการถูกปฏิเสธ การลงโทษ หรือผลเสียอื่นๆ
2 บรรทัดฐานทางสังคม: บุคคลอาจได้รับอิทธิพลจากความคาดหวังของสังคม และหลีกเลี่ยงพฤติกรรมหรือความคิดบางอย่างที่ไม่ถือว่าเป็นที่ยอมรับ3. นิสัย: บุคคลอาจมีนิสัยที่ฝังแน่นซึ่งขัดขวางไม่ให้พวกเขามีส่วนร่วมในพฤติกรรมหรือความคิดบางอย่าง
4 บาดแผลทางใจ: คนๆ หนึ่งอาจเคยประสบกับบาดแผลทางจิตใจในอดีตซึ่งนำไปสู่ความรู้สึกถูกยับยั้งมากขึ้น ทำให้พวกเขาแสดงออกอย่างอิสระได้ยาก 5. ความวิตกกังวล: บุคคลอาจประสบกับความวิตกกังวลเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์หรือสิ่งเร้าใหม่ๆ ซึ่งอาจขัดขวางความสามารถในการกระทำหรือคิดอย่างอิสระ
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
