ทฤษฎีการพัฒนาความรู้ความเข้าใจของบรูเนอร์: การทำความเข้าใจบทบาทของสิ่งแวดล้อมและกระบวนการทางจิต
บรูเนอร์ (1960) เสนอทฤษฎีการพัฒนาความรู้ความเข้าใจที่เน้นบทบาทของสิ่งแวดล้อมในการกำหนดกระบวนการทางจิตของแต่ละบุคคล ตามคำบอกเล่าของบรูเนอร์ เด็ก ๆ ก้าวหน้าไปตามลำดับขั้น แต่ละขั้นมีลักษณะเฉพาะด้วยรูปแบบการคิดและการแก้ปัญหาที่ซับซ้อนมากขึ้น ทฤษฎีของบรูเนอร์ประกอบด้วยแนวคิดสำคัญหลายประการ:
1 ฐานความช่วยเหลือ: เด็กเรียนรู้ได้ดีที่สุดเมื่อได้รับการสนับสนุนและคำแนะนำที่เหมาะสมเมื่อพวกเขามีส่วนร่วมกับแนวคิดและงานใหม่ๆ การสนับสนุนนี้มักได้รับจากผู้อื่นที่มีความรู้มากกว่า เช่น พ่อแม่หรือครู
2 ขั้นตอนการรับสัญญาณ: ในช่วงเริ่มต้นของการพัฒนาความรู้ความเข้าใจ เด็กๆ จะมุ่งเน้นไปที่การซึมซับข้อมูลและเปิดรับโลกรอบตัวพวกเขา พวกเขายังไม่สามารถวิเคราะห์หรือเข้าใจแนวคิดที่ซับซ้อนได้3. แผนงานเบื้องต้น: เมื่อเด็กๆ เริ่มเข้าใจและจัดหมวดหมู่ประสบการณ์ของตน พวกเขาจะพัฒนาแผนงานตั้งแต่ต้นซึ่งเป็นกรอบความคิดในการจัดระเบียบความรู้ สคีมาเหล่านี้มักอิงตามวัตถุและเหตุการณ์ที่เป็นรูปธรรม
4 แผนงานในภายหลัง: เมื่อเด็กโตขึ้นและได้รับประสบการณ์มากขึ้น แผนงานของพวกเขาจะกลายเป็นนามธรรมและซับซ้อนมากขึ้น พวกเขาเริ่มเห็นความสัมพันธ์ระหว่างความคิดและแนวคิดที่แตกต่างกัน 5. การดูดซึมและการอำนวยความสะดวก: บรูเนอร์เชื่อว่าการเรียนรู้เกี่ยวข้องกับทั้งการดูดซึม (การรวมข้อมูลใหม่เข้าไปในกรอบความคิดที่มีอยู่) และการอำนวยความสะดวก (การเปลี่ยนกรอบความคิดที่มีอยู่เพื่อให้พอดีกับข้อมูลใหม่) 6. หลักสูตรแบบเกลียว: บรูเนอร์เสนอหลักสูตรแบบเกลียว ซึ่งเด็กๆ จะได้รู้จักแนวคิดเดียวกันนี้ในระดับที่ซับซ้อนมากขึ้นเมื่อโตขึ้น สิ่งนี้ทำให้พวกเขาสามารถต่อยอดความรู้และความเข้าใจก่อนหน้านี้ได้ ทฤษฎีของบรูเนอร์มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการวิจัยด้านการศึกษาและการพัฒนาเด็ก แนวคิดของเขาเกี่ยวกับฐานความช่วยเหลือและความสำคัญของการให้การสนับสนุนที่เหมาะสมแก่เด็กมีอิทธิพลต่อวิธีการสอนและการออกแบบหลักสูตร นอกจากนี้ การเน้นย้ำถึงบทบาทของสิ่งแวดล้อมในการกำหนดพัฒนาการทางความคิดได้นำไปสู่การเน้นย้ำถึงความสำคัญของประสบการณ์ในช่วงแรกและความสัมพันธ์ในการกำหนดกระบวนการทางจิตของเด็ก
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
