Teori Perkembangan Kognitif Bruner: Memahami Peranan Persekitaran dan Proses Mental

Bruner (1960) mencadangkan satu teori perkembangan kognitif yang menekankan peranan persekitaran dalam membentuk proses mental seseorang individu. Menurut Bruner, kanak-kanak maju melalui satu siri peringkat, setiap satu dicirikan oleh bentuk pemikiran yang semakin kompleks dan penyelesaian masalah.

Teori Bruner merangkumi beberapa konsep utama:

1. Perancah: Kanak-kanak belajar dengan baik apabila mereka diberi sokongan dan bimbingan yang sesuai semasa mereka melibatkan diri dengan idea dan tugasan baharu. Sokongan ini selalunya diberikan oleh orang lain yang lebih arif, seperti ibu bapa atau guru.
2. Peringkat penerimaan: Semasa peringkat awal perkembangan kognitif ini, kanak-kanak memberi tumpuan kepada menyerap maklumat dan mengambil dunia di sekeliling mereka. Mereka masih belum dapat menganalisis atau memahami konsep yang kompleks.
3. Skema awal: Apabila kanak-kanak mula memahami dan mengkategorikan pengalaman mereka, mereka membangunkan skema awal, yang merupakan rangka kerja mental untuk mengatur pengetahuan. Skema ini selalunya berdasarkan objek dan peristiwa konkrit.
4. Skema kemudian: Apabila kanak-kanak membesar dan mendapat lebih banyak pengalaman, skema mereka menjadi lebih abstrak dan kompleks. Mereka mula melihat hubungan antara idea dan konsep yang berbeza.
5. Asimilasi dan akomodasi: Bruner percaya bahawa pembelajaran melibatkan kedua-dua asimilasi (menggabungkan maklumat baharu ke dalam rangka kerja mental sedia ada) dan akomodasi (mengubah rangka kerja mental sedia ada untuk menyesuaikan maklumat baharu).
6. Kurikulum lingkaran: Bruner mencadangkan kurikulum lingkaran, di mana kanak-kanak diperkenalkan kepada konsep yang sama pada tahap yang semakin kompleks apabila mereka meningkat dewasa. Ini membolehkan mereka membina pengetahuan dan pemahaman mereka yang terdahulu.

Teori Bruner telah memberi impak yang besar terhadap pendidikan dan penyelidikan perkembangan kanak-kanak. Idea beliau tentang perancah dan kepentingan menyediakan sokongan yang sesuai untuk kanak-kanak telah mempengaruhi kaedah pengajaran dan reka bentuk kurikulum. Selain itu, penekanan beliau terhadap peranan persekitaran dalam membentuk perkembangan kognitif telah membawa kepada tumpuan yang lebih besar terhadap kepentingan pengalaman awal dan perhubungan dalam membentuk proses mental kanak-kanak.