Η θεωρία του Bruner για τη γνωστική ανάπτυξη: Κατανόηση του ρόλου του περιβάλλοντος και των νοητικών διαδικασιών

Ο Bruner (1960) πρότεινε μια θεωρία της γνωστικής ανάπτυξης που δίνει έμφαση στο ρόλο του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση των νοητικών διαδικασιών ενός ατόμου. Σύμφωνα με τον Bruner, τα παιδιά προοδεύουν μέσα από μια σειρά από στάδια, καθένα από τα οποία χαρακτηρίζεται από όλο και πιο περίπλοκες μορφές σκέψης και επίλυσης προβλημάτων. Η θεωρία του Bruner περιλαμβάνει πολλές βασικές έννοιες:

1. Σκαλωσιές: Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν τους δίνεται η κατάλληλη υποστήριξη και καθοδήγηση καθώς ασχολούνται με νέες ιδέες και εργασίες. Αυτή η υποστήριξη παρέχεται συχνά από άτομα με μεγαλύτερη γνώση, όπως γονείς ή δάσκαλοι.
2. Στάδιο υποδοχής: Κατά τη διάρκεια αυτού του πρώιμου σταδίου της γνωστικής ανάπτυξης, τα παιδιά επικεντρώνονται στην απορρόφηση πληροφοριών και στην αποδοχή του κόσμου γύρω τους. Δεν είναι ακόμη σε θέση να αναλύσουν ή να κατανοήσουν περίπλοκες έννοιες.
3. Πρώιμα σχήματα: Καθώς τα παιδιά αρχίζουν να κατανοούν και να κατηγοριοποιούν τις εμπειρίες τους, αναπτύσσουν πρώιμα σχήματα, τα οποία είναι νοητικά πλαίσια για την οργάνωση της γνώσης. Αυτά τα σχήματα βασίζονται συχνά σε συγκεκριμένα αντικείμενα και γεγονότα.
4. Αργότερα σχήματα: Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και αποκτούν περισσότερη εμπειρία, τα σχήματά τους γίνονται πιο αφηρημένα και πολύπλοκα. Αρχίζουν να βλέπουν σχέσεις μεταξύ διαφορετικών ιδεών και εννοιών.
5. Αφομοίωση και προσαρμογή: Ο Bruner πίστευε ότι η μάθηση περιλαμβάνει αφομοίωση (ενσωμάτωση νέων πληροφοριών στα υπάρχοντα νοητικά πλαίσια) και προσαρμογή (αλλαγή των υπαρχόντων νοητικών πλαισίων ώστε να ταιριάζουν σε νέες πληροφορίες).
6. Σπειροειδές πρόγραμμα σπουδών: Ο Bruner πρότεινε ένα σπειροειδές πρόγραμμα σπουδών, στο οποίο τα παιδιά εισάγονται στις ίδιες έννοιες σε όλο και πιο περίπλοκα επίπεδα καθώς μεγαλώνουν. Αυτό τους επιτρέπει να βασίζονται στην προηγούμενη γνώση και κατανόησή τους. Η θεωρία του Bruner είχε σημαντικό αντίκτυπο στην έρευνα για την εκπαίδευση και την ανάπτυξη του παιδιού. Οι ιδέες του σχετικά με τη σκαλωσιά και τη σημασία της παροχής κατάλληλης υποστήριξης στα παιδιά έχουν επηρεάσει τις μεθόδους διδασκαλίας και τον σχεδιασμό του προγράμματος σπουδών. Επιπλέον, η έμφαση που δίνει στον ρόλο του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση της γνωστικής ανάπτυξης έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη εστίαση στη σημασία των πρώιμων εμπειριών και σχέσεων στη διαμόρφωση των νοητικών διαδικασιών των παιδιών.